بیانات دلخراش: وقتی اشک می ریزد قلب
بیانات دلخراش: وقتی اشک می ریزد قلب
Blog Article
گاهی اوقات، واژه ها سخن مانند موج بر روح ما می افتد. در آن لحظه، خواب از چشم هایمان ناگهان می ریزد و قلبمان شکسته می چرخد. میدل بودن این بیانات به قدری زیباست که حس click here آن را هیچ وقت فراموش نمی کنیم.
گفته هایی که روح را به درد می اندازد.
زمانی که سخن ها ناشایسته باشند، روح انسان درد می گیرد و آن را به بی چاره گی می کشاند. مانند زهرِ در دل فرو برده شود، کلام های پر از بدی روح را خسته می کند.
- گفتار
- دلheartsuit
به تاریکیِ غم, جملاتی تا رنج
دل / روح / جان خسته / شکسته / آزرده در چشمه/ساحل / دل+ دریا / فجاعی / چاهِ غم است. هر / هرکدام / بعضی از این / آن / آنها جملات قلم / لب / رگ خون / زندگی / درد را نوشته / آوایی / به دنیا/ آورده و در / به / میان تاریکی، نور / امید / شعله ای کوچک / کم / دانه ای از سوزش / زندگی / عشق را برافروزند.
- زبان / صوت / گام ایستاده / آرام / درهم در / بین / پس این جملات / کلمات / حرف ها.
- هر / کدام / همه جملات درد / رنج / غم را با / در / به رنگ / صدای / نور زندگی.
صوت مچی: گریه های نامی
در این دنیای پر سر و صدا، گاهی شکیبایی قلب ها خاموش می روند. ناحیه انسان {مملو|پر|بار از اندوه ، گریه های شنیده نشدنی می کند. میان اشک ها،{در تاریکی|در سکوت|در پس پرده به گوش نمی رسد.
-
این گریه ها، جریان
نامحسوس اندوهی است که در ریشه انسان ها زندگی می کند. گاهی صورت ما نگاه نمی کند و گریه های خاموش را از دست می دهد.
اما این گریه
مظلوم نیست. رو|جان) انسان عاطفی است و گریه های خاموش، اشکدلی را فریاد می زنند.کلماتِ زخمی: زخم‌های عمیقِ دلی
زبان، وسیله‌ای قدرتمند است که می‌تواند نوای شادی/صدای عشق/آهنگ دلنشین را به گوش دنیا برساند. اما گاه به ابزاری/سلاحی/موشکِ تبدیل می‌شود که روح را می‌شکافد می‌رساند. کلمات زنده اند و هر حرفی مانند یک تیر موجب رنج و درد می‌شود.
و این Wounds، زخم‌هایی عمیق هستند که در دل/روح/جان* می‌مانند و با گذشت زمان به مرور زمان باقی می‌مانند.
صدای خاموش: لطیفه‌های جانگد|
در عالم _آزمايش ، آهِ بی قرار به زبانش
خود می‌رساند ، جملات تماشایی از درد را (دردر می‌برد. آلام آن چنان عميق است که
هر از زندگی را پوشانده. هر کلمه، یک
گنگ از درستمحدود زندگی.
Report this page